En dan klik je en dan lees je: ‘een cruciaal voor buitenstaanders niet goed te begrijpen onderdeel in het fabriceren van een bepaald product’. Hoe toevallig is het dat het juist de smid is geweest die het geheim van het fractioneel bankieren heeft uitgevonden? De smid is inmiddels uit het economisch verkeer verdwenen, het fractioneel bankieren allerminst. Dat bankieren lijkt inderdaad wel voor buitenstaanders niet goed te begrijpen. Daarom mogen we ons nu verheugen op Daniele Nouy die aan de slag gaat met verscherpt toezicht op de128 grootste banken in Europa door de bankenunie met stresstests en buffers weer in de voorhoede. Zou de smid zou zich omdraaien in zijn graf ? Het geheim heeft hij er in ieder geval wel in meegenomen: meer schuldbekentenissen uitgeven dan er aan gouden munten in bewaring waren gegeven en er rente voor vragen. Nu het uit de hand loopt is het antwoord: meer toezicht. Het gevolg is dat de banken transparantie belijden en ondertussen gesteund door onze overheid met ‘quantitative easing’ ( ik leg dit niet uit ) gewoon door doen. Wat is daar aan te doen? Ik zou zeggen meer inzicht in het geheim van de smid. Lees daarom het artikel: ‘ Het geld daagt ons uit: denk anders of vervaag !’ in het mei/juni nummer van Bres, Bewustzijn in Beweging.

Of zou het aan de journalist liggen? De gekozen kop van het artikel in het NRC gisteren over de vereniging van banken die komt met nieuwe gedragsregels en bijbehorend tuchtrecht. Dat is nu precies de valkuil van meer regels, codes, de bankierseed en andere zachte controlevormen. Je kunt je niet moreel ‘prudent’ moeten voelen. Een beetje zwanger kan ook niet. Je bent het of je bent het niet! Meer regels en controles helpen niet!! Menno Tamminga zegt het een pagina eerder; soft controls houden mensen bij de les die dat anders ook wel hadden gedaan. Banken zijn inherent onveilig! Geld wil groeien en daarom trekken banken groeibeluste medewerkers aan. Ik ben het daar zeer mee eens. Wil je grip krijgen op de gevolgen van die systeemfout, debacles van de banken, dan ‘verdient’ het bankensysteem harde feedback op zachte factoren als integriteit, openheid, klantbelang enzovoort. En…. elke maand monitoren van deze factoren waardoor je preventief deze zaken bespreekbaar kunt krijgen. Dat werkt beter dan de zoveelste beheersingsoefening waarvan we weten dat garanties uit het verleden laten zien dat het geen zoden aan de dijk zet. Overigens dit is rommelen in de marge door de banken. Een systeemverandering; geldschepping als maatschappelijke taak en geen samengestelde interest zou werkelijk iets oplossen.