De doolhof die we zelf bouwen. In de ‘courses’ 1 t/m 5 zagen we dat we ,vaak onbewust, organiseren vanuit het principe ‘verdeel en heers’. Eerst knippen we ‘denken en doen’ dan ‘het doen’ dan het ‘denken’ en creëren we complexe organisaties met eenvoudige taken.  Daardoor veroorzaken we zelf wat we willen bestrijden; slechte communicatie, onbeheerste werkprocessen, afwachtende medewerkers, hoge kosten en ontevreden klanten. Niet zelden kiezen we voor oplossingen als vaardigheidstrainingen en lean-management zonder oog te hebben voor de doolhof die door de bestaande structuren wordt veroorzaakt. Patronen die in belangrijke mate gedrag van mensen bepalen. Onlangs begeleidde ik een module van de BOSNO leergang (www.bosno.nl). Een deelneemster gaf een rake waarneming terug op twee ervaringsgerichte oefeningen. De setting van de ene oefening stimuleerde volgens haar duidelijk samenwerken, van de andere vooral de focus op de prestatie. Dat werd in het kader van innovatief organiseren een interessante verkenning!

‘Organisaties’, gekke naam trouwens voor samenwerkingsverbanden die zich juist niet organiseren maar laten opknippen, kennen rare gevolgen. We zagen al; lastige communicatie, en dit plaatje dat laat zien dat improviseren er vaak voor zorgt dat de klant het product ontvangt. Over kwaliteit, specificaties van de klant, de juiste aantallen praten we nog niet eens. Deze symptomen, en andere, laten zich zien in een ontwikkelingsfase van een, laten we het een ‘werksysteem’ noemen, dat (nog) onvoldoende ‘ingeslingerd’ is. Mensen kunnen hun taak niet of onvoldoende, processen zijn niet betrouwbaar, klant is alleen maar lastig, en leidinggevenden gaan ingrijpen omdat ‘ het niet loopt’. Tevergeefs! Vaak wordt het daardoor nog erger. Tip voor de leidinggevende: geeft feedback en koppel resultaten terug. Verder; laat mensen leren hun werk te doen. Vakkennis opbouwen! En daar begint ook (duurzame) inzetbaarheid ! Professor Tinka van Vuuren is het met me eens !!