Cradle to cradle; opnieuw producten leren maken

Zojuist een boeiende tweedaagse afgerond met een inspirerend regionaal managementteam van van Gansewinkel AVR. De vaart zat er goed in niet in de laatste plaats door de drive en betrokkenheid van eenieder. Kun je je voorstellen, de pasgelakte bladen van de roeisloep Kurt Hahn bleven onbeschadigd, dat wil wat zeggen over de onderlinge aandacht en concentratie. ( ik ben ervaringsdeskundige) Ik ben blij met de feedback die ik kreeg. Iemand zei:’ toen we begonnen dacht ik, waar gaat dit naar toe ? Nu zie ik wat je bedoelt met ‘crew not passenger’. We hebben zelf de koers van de workshop bepaald, en aan de riemen gezeten. De manier waarop jij ons begeleidde is een voorbeeld voor ons in het aansturen van ons MT+.’

Zonder het concept van te voren te intoduceren hebben we gewerkt met de fasen van het AI-model; verkennen, verlangen, veranderen en verankeren. Het ‘verlangen’ staat daarin voor ‘ visualiseren van de (reis naar) de toekomst’ . Daartoe heb ik het team uitgedaagd om het cradle to cradle concept als denkmodel te nemen en vandaaruit hun eigen koers uit te werken. McDonough en Baumgart nemen in dat concept het principe ‘afval=voedsel’ als uitgangspunt. Het hielp om ‘ out of the box’ te gaan denken. Overigens, wat wellicht nog beter hielp was wat de directeur op zondagavond zei: ” we gaan het deze dagen niet hebben over cijfers, budgetten en omzetdoelstellingen!”